Let Me Not Forget For A Moment

 

رفتنت را .

رد پایت را

دوریت را

باور نکردم .

برگشتم

دیدم

رفتی

ماندم من

ولی فایده نداشت

تا به حال کسی از مرگ بازنگشته

جز من

 

+ تقدیم به روح بی نهایت هادی پاکزاد ...

 

Let Me Not Forget For A Moment...

 

رویای سرزمین آرمان های حالا سوخته ی محکوم ! محکوم ِ مجرم ِ فراری ِ راه زندگی و امید ! امید ِخشک شده ی رگ های پوسیده ی دستان ِ بی جان ! جانِ ناکامِ نوجوانان ِ جامعه ی نادان ! نادان من ، نادان تو،  نادان آنها ... آنها که مرگ را پهن کرده اند روی آسمان ذهن آدم های تازه به دوران رسیده ی نابهنجار ... هنجار های اشتباه ِ دنیایی بی سر وَ ته که آخرش نسل کثیفمان را خواهد داد به فنا ... فنا ... چقدر باید آدم رفت به فنا که زمین بماند پا بر جا ؟

Let Me Not Forget For A Moment...

  هاله ی نور چون سوت و کور رویای دور چون خوابی سرد و ناصبور چسبیده به زور خوابیده به گور نمی خواند هیچ نمی خواهد ولی گیج و ویج چشمانش جویای راه دستانش جویای یار سرگشته ی دیارو زخم خورده ی روزگار خورده به بن بست های بیشمار باد آورده های،  یادواره های، لاله زارهای،همچون خار سازش های بی دلیل روزهای زار کاش که برود نه هرجا نه اینجا و نه بماند آنجا نه غصه ی دیروز نه امید فرداها بمیرد تنها  نه بهشت نه برزخ نه دوزخ نباشد ، همین تا ابد باشد و بماند این نبودن ها ...   Let Me Not Forget For A Moment...

 

اشک هایش را می شِــمُــرد .شکست هایش ، ناکامی هایش ، تلخی هایش ...

ولی هیچ کدامشان به شکستن طلسم عمرش نمی رسید .

پس بیخیال، آخرین سیگارش را آتش زد و با سر درون جهنم زندگی اش سقوط کرد.

 

 

Let Me Not Forget For A Moment...

 

روزی بود روزگاری

کودکی بود دختری بود

رویایی بود و آرزویی

دنیایی و جاده ای

غصه ای و خنده ای

آخرش بود باز هم

فقط

کوله ای رویا و آرزوها

زمینی ماند خرابه در انتها

کودکی را ماند دختری به جا

در گوری با تلی از خاکسترها  

 

Let Me Not Forget For A Moment...

  او که می زد ما هم می کوبیدم او بر در ما بر سر او که جلو می آمد ما هم می رفتیم به عقب او که لبخند می زد پیروزمندانه ما هم می گریستیم غریبانه او که یقین داشت بر باورش ما هم تردید داشتیم در انکارش آخر نشد آخر آمد در را درهم شکست ذهن را از هم درید با خود برد، باقی را، از هم پاشید آخر ما ماندیم و زنجیری بر تن برده ای بر دست زمان با ترسی از امیدهای آینده مان ...   Let Me Not Forget For A Moment...

 

جور نفس های نصف و نیمه ام را می کشد

امان از آن روزی که خاک گورم را بشناسد

 

Let Me Not Forget For A Moment...

  جاودان روح بی نهایت زمین کثیف جاودان ذهن مریض و شنیع جهان جاودان غم مردمان کریه و فجیع جاودان دل سنگ سیاست مداران دنیای بی کران جاودان غبار مرگ و جنگ خاور سیاه و سرخ جاودان نیمه جان کودکان جنگ خورده ی افغان جاودان آینده ی پوچِ جوانانِ سرزمین های نفت خیز جاودان پایانِ بازی مرگِ بکتِ جاودان جاودان جنگ، جاودان مرگ، جاودان غم، جاودان شکست جاودان آرزوهای سوخته ی نوجوانان جاودان دلِ مرده یِ درختانِ شکسته ی باغ پدربزرگ جاودان آب اقیانوس های آغشته به زهر نفرتِ باران جاودان جانِ بزرگان ِفرقه های لا کردار جاودان زنانِ سنت خورده و بد سرشت جهان جاودان رویاه Let Me Not Forget For A Moment...